7 Eylül 2010

geriye kalanlardan

yüzüme tebessüm oturtan bir gündü tek kelimeyle.
önce, uzun zaman sonra metincan' la, bir yerden başlayıp yine ordan bitirmeyi yaşadık. sahi biz kütüphanede saat 10' a kadar çalışırdık bir zamanlar. şimdi bağlasalar durmam diyorum gözüm kapalı.
sonra seyithan' la konuşmalar. hayat güzel demesi yüzümü gülümsetiyor. birinin bana bunu demesine ihtiyacım var, bunu düşündüğümü fark etmek için belki de. bir de kendisi ailemi fazlasıyla biliyor ki normalde pek yapmadığım şey bu.
dilara tatile doğru gidiyor. bir hafta boyunca da tatilde olacak. onun bu tatili bana zamanın hızını gösteriyor. daha geçen yıl uzakta bile olsa kopamadığını ve özlediğini yazmıştı. gene özleyecek muhakkak. bu ara ne kadar çok imreniyorum onlara. sahi ben geçen yıldan bu yana nereye gelebildim?
kaan gidecek. gidip gelmek için kartlara başvurması kadar gerçek artık gitmesi. bir de bugün kendisine zaafım olduğunu kabul ettim. ama belki de elime yüzüme bulaştırmadım kısmı çok gerçekçi değildi.

1 yorum:

  1. bugün imrenirsin bize yarın acırsın. bu işler hiç belli olmuyor.

    hayat güzel'dir belki ama o da hızla çirkinleşebilir.

    bırakmak lazım lan böyle her şeyin olacağına varmasını beklemek lazım.

    YanıtlaSil