allah standarttan ayırmasın

bu aralar aslında her şey görünürde eskisiyle çok aynı olsa da boş yaşıyormuşum hissi o kadar baskın değil. deftere bir şeyler yazıyor olmak, ilgimi kaybetmeden kitap okumak, bloga yazmaya başlayıp yarıda bırakmamak önemli ve güzel şeyler aslında.

hadi dersi asalım dediğimde asacak ve benimle sinemaya gelecek, bir de kafasına huni takıp poz verecek arkadaşlarım olduğu için çok şanslıyım mesela.

ya da kaydolacak almanca kursu bulamasam da onu ararken evrensel kitabevi'ndeki işbankası yayınları için olan yüzde30luk indirimi görüp dostoyevski'yi kapmış olmak büyük bir avunma kaynağı.

ve böyle böyle bi sürü şey var işte.