açıklayamamak

çok nadir geliyorum buraya farkındayım.

içimdeki bir şeyleri kaçırıyor olma duygusunun tavan yaptığını ve bunu blogger ziyaretlerimde bile hissettiğimi geveleyebilirim.

yine de bütün bunlar açıklayabileceğim şeyler.

açıklayamayacaklarım çok daha sinir bozucu.

sarp' ın sorduğu "neden bu kadar gerginsin?" sorusu.

gece yatağa girince hıçkıra hıçkıra ağlamış olmam.

evet bunları açıklayamam.

sırtımı sıcağa dayayıp günlerce kitap okuma isteğinin büyüklüğü.

ve engellerin ondan daha büyük olması.

hazırlıkta odtünün odtü gibi olmaması.

daha pek çoğu...

özlediklerim, beklediklerim.

kaan hep der ya, hayat çok acımasız diye.

lise hayatımız bütün bizans oyunlarına rağmen avutucu bir şeyler mi içeriyormuş?

hepsi yeni bir ortama girmekle ve olman gereken yerde değilmişsin gibi hissetmekle ilgilidir belki de.

bilmiyorum.