bok yemek

çok acayip bir gündü.

zamanlar öyle zamanlar.

mutlu olmak için çok acele edip mutsuz olmayı bu kadar ağırdan almak niye hiç bilmiyorum?

aslında güzel bir soruydu. birinin yanındayken mutlu olabilirsin ama ya yanında değilken?

sonra bir yerlerde beni tanıyan insanlar var. artık görüşemediğimiz, görüşmediğimiz falan. cansu birisi için aklımda derse onu kalbinde önemli bi yere koymuştur.

hala küçük bir kız çocuğuyum pek çok açıdan. bir tek ben anlayamıyorum, söylenen cümlelerin sırf benim için söylendiğini ve aslında ne kadar da içi boş olduğunu.

bugün bang bang günü. ufizy'de dönüp duruyor.

he would always laugh and say
remember when we used to play

bugün ilahi adaletin çok sert bir biçimde kendisini göstermesi gibi bir cümle kurduğumu söylemek zorunda hissediyorum kendimi. bu hayatta manyaklar bol.

bok yediğimi hissediyorum. kısa ve öz olarak anlatmak istediğim budur.