yıla yeni başlangıçlar; ajanda, hayaller, isyanlar

artık çok güzel bir ajandam olduğu için hiç bir şeyi unutmayacağımı umuyorum. çünkü bugün ilacımı içmeyi unuttum ve hiç de hayra alamet bir durum değil benim için. bir de unuttuğumu hatırlayıp, sonra tekrardan unuttuğum bir şey var ki, daha bu yazıya başlarken aklımdaydı. tam olarak kafayı yedirebilecek bir durum olduğundan hastalığıma vermek istiyorum.

bazen canım sıkılacak gibi oluyor, gün içinde, boşluk anlarında. sonra düşünüyorum, yüzüm gülüyor anında.

iki haftada nasıl upper olunur? soruma öneriler bekliyorum. upper olmamın daha iyi olacağına karar verdim gibi.

burda biraz ateşli bir çıkış yaparak, ben metro insanıyım arkadaş! demek istiyorum. kafan rahat, insanlar üstüne üstüne gelmiyor ve deli gibi kitap okuyabiliyorsun. otobüs ruh sağlığıma tecavüz eden bir ulaşım türüdür.

yılbaşı hikayeleri çok korkunç bu yıl. o gece evde olduğuma hatta erkenden uyuduğuma sevinebilirim neredeyse. yok ya da sevinemem. bu sözlerimle de kendimi avutmaya çalışıyorum ancak.

işte öyle.