heyecan

aklıma sokmayın deyip duruyorum. gülümsüyoruz.. ve sanırım o anki gülüşler sadece gülmek eylemiyle ilgili. mutluluğa inanmak istiyoruz çünkü her daim. nerden, ne şekilde geleceğini bilmesek de istediğimiz bu. zaten bir açık bulup aklıma girmeye meyilli olan bir şeyin kuytulara yerleştiğini fark ediyorum. kalbime söz geçirmek konusunda ne kadar başarılıyım orası da meçhul. sonu ne olacak bilmiyorum. güzel olan bir şeyi feda mı ediyorum bilmiyorum. kötü olursa kaldırabilir miyim bilmiyorum. ama kendimden eminim. belki uzun zamandır olmadığım kadar çok hem de. evet güzel olur diyorum ilk kez. böyle iyi aslında ama olursa daha iyi olur. peki olur mu?