31 Ekim 2009

duygusal mod: on

hayatımın dengelerinin çok azının elimiz olduğunu bilirken, birilerine kendimden bir şeyler anlatmak bazı şeyleri göze almak demek gibi geliyor artık. güvensizlikten böyle oldu. o kadar güvensizim ki anlattıklarım karşıma çıkacak gibi. zayıflıklarım kullanılacak, birileri bunlarla dikkatimi çekip arkamdan beni çamura itecek sanki. bu yüzden de daha önce hiç olmadığım kadar kapalı bir kutuyum artık. garip gelse de çok rahatsız etmiyor bu durum. masumiyet, saflık yaşadıkça kaybediliyor, en erken kaybedenler en az yıpranıyor.
ve iki isim geliyor aklıma, iki kişi dışında kimsenin haketmeyeceği kadar açığım halen. biri, yanımda olmasını çok istesem de benden uzakta artık.
diğeri hayatımın kadını.
hayat öyle enteresan bir şey ki hep benimle olun diyemem yine de insan bulduysa bırakmamalı, ben hep sizinleyim.
onlardan birine, hayatımın kadınına, dilaraya.

2 yorum:

  1. sen bu yazıyı yazarken ağlamamışsındır diye tahmin ediyorum. ama okurken beni ağlattığın için müthiş kızdım.

    YanıtlaSil
  2. çabuk atlatman dileğiyle.

    YanıtlaSil