zamana bir süre mola

bir yerlere sığınmak istiyoruz, bir şeylere mecbur bırakılıyoruz. hala farklı bakıyorum dünyaya, sanki hala midem kolayca ağzıma gelecek gibi. ama geçti işte. sancılıydı. zaman duygusu olmadan; yavaş, çok yavaş ve bir o kadar da kısa sürdü aslında. şimdi gerçekten bazı tercihler yapmış olarak, en bilinçsiz göründüğüm anlarda en bilinçli kararlarımı almış olarak yürüyorum. yaza iyi başlamalıydım ya, sanırım bugün yaza iyi başlamak adına atılmış bir adımdı.

uzun zaman sonra bir ağıt yaktım. bastırılmışlıkların arasından çıkabilmesi için irademde boşluklar oluşmalıydı, yanımda bunu söylemeye çekinmeyeceğim insanlar bulunmalıydı. şartlar böyleydi ve yaşandı. midem boşalana kadar kusmam gerektiği gibi, içim tam olarak boşalana kadar tekrar tekrar yaşayacağım bunu belki. ama her seferinde daha sağlıklı olacağım.

ve sığınmak istiyoruz ya. bu sefer önce kendime koşacağım. hiç tanımadığım derinlerime bakacağım. umuyorum. umuyorum...

bir de sızmamla ve uyanmamla ilintili olarak aklıma bir şarkı çarptı, bir süre işgal edecek orayı sanırım.

feridun düzağaç-"yeniköy"

**yeniköy'de dinlenildiği zaman bambaşka etkiliyor insanı söylemeden geçmeyeyim.

Çok uzun gemiler geçiyor boğazdan
Boğazımda düğümlenir adın
Birazdan güneş batar

Martıların doymak bilmez çığlıkları
İçimde durmak bilmeyen açlık: sen çığlıkları
Kısa sürüyor günler sensiz
Tepede yeşil koruluk korunuyor insandan
Uzaktan kalbim gibi duruyor; korunuyor insandan
Uzaktan bakınca sanki yaşamak güzel
İçime sormam içime sormam, soramam

Yeniköyde evim
Eski köye yeni adet
Bir sevgilim var benim;
Düşlerimden ibaret