28 Temmuz 2009

bir vagon ve bir kitap





























tatile gitmeden önce, metroda bulunduğum herhangi bir günde kafamı kaldırıp her zamanki gibi boş boş bakarken birden sana odaklandım.
elindeki kitaba bakışındı beni buna iten.
okurken yüzünün aldığı ifade.
duruşun...
o kadar kısa süre içerisinde bunları ayırt edemedim tabi, sonradan farkına varıyorum bu durumun. ben seni öyle görünce bir de kitabına odaklandım ve "sana gül bahçesi vadetmedim"i okudu gözlerim. kitabın ismi vurmuştu, ekşi' deki yorumlar fena değildi. kitabı aldım ve okudum ankaradan uzakken. evet sevmiştim.
bütün bunların üzerine seni, yani karşımda oturan ve yüzüne odaklanmadığım seni normalde sevemeyeceğim kadar çok seviyorum. hiç kirlenmemiş ve kirlenmeyecek bir duygu bu. sanırım bu yüzden de sonsuz. kulağa hoş geliyor... okumayacağını bile bile yazıyorum bu yüzden.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder