26 Temmuz 2009

evim güzel evim!

çok uzun ve genel olarak çok yavaş geçmiş bir zamandan sonra otobüsün izin verdiği ölçüde ankara' yla karşılaşmak muhteşem bir duyguydu. aştiye ayak basmak huzur demekti. eve gelip oradan oraya koşuşturmak mutluluk kaynağıydı.

açıklama: tatil sıkıcı geçmiş bir süreç olsa da yazacak çok fazla şey birikti. onları uzun uzun bir tek yazıya sığdırmaktansa tek tek yazacağım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder