şimdi ben biliyorum ki her yanım kıpkırmızı oldu. ateş gelip göğüslerimin üzerine oturdu. kızgın olabilmek isterdim ama ölesiye kırgınım. muhtemelen sen de. öyle bir geçer zamanki'ye ağlarmış gibi ağlayamıyorum bu sefer. dizide ağlanacak bir şey yok çünkü.
sadece "kimsem yok." dediğimde... bencillik mi yapıyorum? muhtemelen. ama yine de sen anlardın. ve ben ilk kez uzakta olmanın çaresizliğini bu kadar derinden yaşadım, çırpınamayacak kadar derinden. özür dilerim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder