bir yerden sonra hepimiz tahammül sınırlarımızı yitiriyoruz. bu;
- şimdiye kadarki öğrencilik hayatımda üç yıldı.
- aile ile tatilde 5 gündü.
- .....
bu sıralar tahammülsüzlüklerin biriktiği ve yolları tıkamaya çalıştığı yerdeyim. inatçıyım ve direniyorum. böyle yaparak daha mı çok batıyorum, bilmiyorum. bunların hepsini anladığımdaysa muhtemelen artık önemsemiyor olacağım.
bir de özledim. özlediğim; ankara mı, ordaki düzenim mi, yoksa tek başına yürüyebilme özgürlüm mü karar veremiyor sadece özlüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder