9 Temmuz 2010

bile bile lades

bir yerden sonra hepimiz tahammül sınırlarımızı yitiriyoruz. bu;
  • şimdiye kadarki öğrencilik hayatımda üç yıldı.
  • aile ile tatilde 5 gündü.
  • .....
bu sıralar tahammülsüzlüklerin biriktiği ve yolları tıkamaya çalıştığı yerdeyim. inatçıyım ve direniyorum. böyle yaparak daha mı çok batıyorum, bilmiyorum. bunların hepsini anladığımdaysa muhtemelen artık önemsemiyor olacağım.

bir de özledim. özlediğim; ankara mı, ordaki düzenim mi, yoksa tek başına yürüyebilme özgürlüm mü karar veremiyor sadece özlüyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder