bugün öğle tatiline kalmamak için koşuşum, akşamki bitkinliğim tatsız şeylerdi. ama yazacak güzel şeylerim de var!

dilara' yla uykusuzda oturup konuştuktan sonra ankara' nın o korkunç sıcağında bunaldık ve adilhan' a yönlendik. kitaplara bakıp, bu kitaba bu kadar verilmez yorumlarımızı yaparken, dilara eline onca yoksulluk varkeni alıverdi. normalde pek kolay bulunmuyor kendisi. hem de 5 liraydı. gerçekten de tam bir kısa günün karıydı bu.

okumam çok uzun sürse de berlin' de sanrıyı bitirdim. düşünmediğim bir sondu. fazlaca vurucu oldu bu yüzden. ve şu cümle içimde yer etti:

'kararlı ölüm düşüncesiyle şair, bu küçük mutluluk payını da nasıl korumayı bildi.' diyorsun kendi kendine. intiharından önce yazdığı mektuplar bu mutluluğun izlerini taşıyor işte. ölümün de verdiği bir mutluluk vardır; kuşkusuz kendi elinde tutuyorsan bu olasılığı.