17 Temmuz 2010

umut kimin ekmeğiydi sahi?

bir bokluk olduğunu bile bile o kılavuza inanmayı seçtim. bir tarafım "yok lan" dese de, canım öyle sıkkındı ki gelip geçici bir mutluluk iyi olacaktı. çünkü zaten daha kötü olamazdı sonrası. yani şimdi. sanırım iyi hisler ellerini eteklerini çektiler üzerimden yine. ve sanırım evde olduğum her anımı aynı yerde geçirişim saklanma isteğimden. bu koltuğun üzerinde duran bir şey gibi. ve ne olacaksa olsun ben artık gidip kayıt yaptırdığım güne gelmek istiyorum. gerçekten çok sıkıldım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder