bu 'benim hayatım' değilmiş ki.

ne olacak çok merak ediyorum. daha geçen haftanın uykusuz' unu okumamışken bu haftanınkini almadım diye üzülüyorum. ne olacaksa olsun ama aşağıda telefonla konuşan annemin "önceden onu da yazarım diyordu, şimdi hiç, halbuki bilgisayarsız yer mi var?" konuşmalarının sinir bozuculuğunu atlatayım. evde kaldığım her saniye deliliğe bir adım daha yaklaşıyorum sanki.

yıllardır tek bir şey istiyordum. ve şimdi sırf ankara' da kalamam diye her şeyi elimin tersiyle itmem bekleniyor. ve ben sonunda burada kalacağıma, burada tıp okumayan biri olarak kalacağıma inanıyorum. erkek doğmak gerekmiş şu dünyada.